Δίδαξε με.

Και τελικά ποτέ μου δε κατάφερα το τρανό επίτευγμα που κάποιοι βίωσαν στο άλλο άκρο της ψυχής. — Τους ξέρεις; Αυτούς- Δεν κοιτάνε στα μάτια, δεν πονάνε, κατάφεραν μετά από τόση κατάχρηση– να μην νιώθουν. — Ο ήλιος δεν τους χτυπά, η νύχτα είναι γλυκιά, δροσερή. — Και ‘γώ θαμπώνομαι και κλαίω σα παιδί μέσα…

Ακρογιάλι.

Ο κόσμος δεν χωράει, ούτε μία μέρα χωρίς τον ήλιο. Και εσύ δε μπορούσες ποτέ, να αφήσεις το φεγγάρι. – Χαμένο ακρογιάλι, εκείνα τα κάστρα είναι τόσο μικρά- για τα δικά σου μάτια- που χάθηκαν στο κύμα. – Μπορείς να φύγεις- αλλά θα γυρίσεις, χωρίς ελπίδα να επιβιώσεις, Και θα με σκοτώσεις, ξανά. — -Φαύλος…